Home
Info
Geschiedenis...
Geografie...
Sociale Struktuur...
Heersende Klasse...
Toerisme...
Zaken Info...
Forum
Chat
Woordenlijst
Literatuur
Links
Lees Gastenboek
Teken Gastenboek

Help ons met een donatie bijdrage

Home >>Sociale Struktuur >>Minahasa Traditioneel Eten en Drinken

Minahasa Traditioneel Eten en Drinken

Eten

In het verleden dacht men er altijd twee keer over na alvorens zij hun benen in de richting van een Manadonees eethuis of restaurant bewogen. De eerste reden was de angst om een verkeerde keuze te maken uit de gerechten omdat de namen van de maaltijden hun onbekend voorkwamen en de tweede reden was de angst voor de hete kruiden.


In dorpen wordt eten bereid boven een
traditioneel open vuur
© Jennifer Munger

Het is bekend dat bijna alle maaltijden van de Minahasa mensen heet zijn, van soep tot hoofdmaaltijd. In bijna al het voedsel gebruiken ze cabe rawit (hete chili pepers), vaak ook rica anjing, spreek uit rietja andjing (hete honden spijs) genoemd.
Cabe Rawit heet rica anjing omdat de Manadonezen, reeds vanuit de oudheid, als ze hondenvlees koken, RW -uitgesproken ErWee- geheten (Rintek Wuuk in de Tombulu taal, betekenend fijne haren), altijd deze cabe rawit gebruiken, zodat de term passend was en populair werd.
Maar deze angst om in een Manadonees restaurant te eten verdween op den duur. Aan de andere kant zijn de Minahasa gerechten erg gewild bij “lekkerbekjes”.

Tegenwoordig beginnen velen te leren dat dit soort voedsel echt gezond en goed is omdat de meeste Manado restaurants geen hondenvlees en varkensvlees verkopen (dit geldt voornamelijk in Indonesië zo, buiten de Minahasa, omdat het voor het grootste deel een muslim land is. De Minahasas zijn grotendeels Christenen). Deze strategie is gebaseerd op de gedachte dat, indien gerechten zijn aangepast aan de smaak van anderen, dan wordt het marktaandeel zeker groter.
Bovendien zijn de Manadonese gerechten gewoonlijk erg verleidelijk omdat ze worden opgediend met verse kruiden zoals daun kemang (basil), daun jeruk (citroen bladen), daun sereh (lemon grass), bawang (uien), daun gedi (abelmoschus manihot), daun bulat (hopea latifolia), daun selasi, cengkeh (kruidnagelen), daun pandan (pandanus bladeren), cabai (pepers), jeruk limo, jahe (gember) en andere.
Van oudsher koken de Minahasa mensen gewoonlijk traditioneel voedsel. Bij het bereiden van de maaltijden gebruiken ze in het algemeen geen zoetige toevoegingen opdat het eten smakelijker wordt. Als zoete spijzen worden toegevoegd dan zal de smaak en de aroma ook anders zijn.

Drinken

Saguer en Cap Tikus

Saguer verzamelen uit bomen
© Remco Fortgens
 

Cap Tikus (Merk Muis), uitspreken als Tjap Tikoes, is een brouwsel met een gemiddelde alcohol gehalte van 40% die word verkregen door saguer (een potente lokale palm wijn) te bewerken; het witte vocht dat wordt getrokken uit de enau (Arenga pinnata) boom, in de Minahasa taal pohon seho genaamd. Het alcohol gehalte van Cap Tikus wordt bepaald door de kwaliteit van de bewerking.

Saguer zelf bevat reeds alcohol na extractie uit de enau boom. Volgens de boeren is de alcoholgehalte in de saguer afhankelijk van de manier waarop het is geextraheerd en de kwaliteit van de bamboe opvangbuizen waarin de saguer wordt opgeslagen op het moment dat het van de enau boom druppelt.

Om de saguer suikerzoet te maken moeten de bamboe opvangbuizen die aan de boom hangen waar de witte vloeistof wordt geextraheerd (saguer), zowel als het filter dat is gemaakt van vezels van de enau boom, uiterst schoon zijn. Hoe schoner hoe zoeter de saguer. En hoe zoeter de saguer, des te hoger is de kwaliteit van de Cap Tikus die ervan wordt gemaakt.

Het alcoholgehalte van de Cap Tikus is afhankelijk van de technologie van het gebruikte proces. Tot op heden gebruiken de boeren een traditionele techniek; de saguer wordt gekookt en de stoom wordt door bamboe pijpen geleid naar de opvang. Deze druppels zijn dan de drank Cap Tikus.

Cap Tikus is al lang in de Minahasa bekend. Het is waar dat er nergens in de analen van de Minahasa schriftelijk is vastgelegd wanneer Cap Tikus voor het eerst verscheen. Echter, elke Minahasa persoon die over Cap Tikus praat zal je vertellen dat die drank al bekend was in de tijd van hun nenek moyang (voorvaderen).

 Traditioneel Cap Tikus distilleren
© Remco Fortgens

Het is echter zeker dat de Cap Tikus drank al in de oudheid geliefd en populair was bij de boeren van de Minahasa. Gewoonlijk dronken de Minahasa boeren een seloki (een klein glas ter grootte van een mondvol) Cap Tikus voordat ze naar het veld gingen. Deze drank is, volgens dominee Dr. Richard A.D. Siwu, docent aan de Fakultas Teologi Universitas Kristen Tomohon (Christelijke Universiteit Faculteit van Theologie), Ukit, in Tomohon, bekend bij elke inwoner van de Minahasa als een drank dat het lichaam verwarmt en enthousiasme voor werk losmaakt.

Wees echter gewaarschuwd dat Cap Tikus een hoog promilage aan alcohol bevat, vroeger al herinnerden ouderen anderen eraan dat je bij machte moet zijn om te weten hoeveel Cap Tikus je kunt drinken. Vroeger ook was er al het gezegde, één seloki Cap Tikus is genoeg om je bloed te stimuleren, twee seloki kunnen je in het gevang brengen, en drie seloki brengen je in de hel.

De boer drinkt Cap Tikus omdat inderdaad met één seloki zijn enthousiasme om te werken stijgt. Om die reden wordt er gezegd dat een seloki Cap Tikus het bloed stimuleert en het enthousiasme om te werken

Een direkte waarschuwing wordt gegeven na het drinken van één seloki, want als je nog een seloki neemt zou je naar het gevang kunnen. Dat wil zeggen dat je met twee seloki gemakkelijk kan worden verleid om het te overdrijven want de alcohol hoeveelheid in je lichaam maakt het makkelijk om je snel beledigd te voelen en gaat over in kriminaliteit.

Deze soort drank wordt door de Minahasa mensen geproduceerd in de bossen of velden naast de enau boom bossen. De enau boom, of saguer in de dagelijkse omgangstaal in Manado, wordt de saguer boom genoemd omdat deze boom saguer produceert oftewel witte vloeistof dat zoet en zuur smaakt en ongeveer 5% alcohol bevat.

De warung-warung makan (eetstalletjes) in de Minahasa verkopen gewoonlijk ook saguer. En sommige dorps mensen drinken saguer voor het eten met het excuus dat het de honger stimuleert.

De resterende saguer die niet wordt verkocht wordt dan traditioneel verwerkt tot Cap Tikus. Het alcoholgehalte, volgens metingen door enkele laboratoria gedaan, gaat omhoog tot circa 40%. Hoe beter het proces en hoe langer bewaard, hoe hoger het alcohol percentage van de Cap Tikus. Regelmatige drinkers zeggen dat een goede Cap Tikus een blauwe vlam produceert als het met een lucifer wordt aangestoken.

Waarom de naam Cap Tikus (Merk Muis) ? Er is geen vast antwoord. We vermoeden dat ze die naam gebruiken omdat het gemaakt wordt in de buurt van bomen waar bosmuizen huizen.

Zoals vroeger speciaal de boeren enthousiaste werkers werden vanwege de Cap Tikus, zo anders is het vandaag met de jongeren, Cap Tikus is iets geworden waar je mee kunt weglopen uit het heden. Cap Tikus is een drank geworden voor plaatsen waar lust wordt geexploiteerd en is een manier geworden voor dronken gedrag dat daarop een bron van ellende wordt.

Naast dat je Cap Tikus direkt kunt drinken is het tevens de grondstof voor een aantal wijn producenten in Manado en de Minahasa. Met als titel wijn wordt Cap Tikus de steden en andere eilanden binnen gesmokkeld.
Formeel is het niet toegestaan om in Indonesi&eum Cap Tikus te verkopen! (opmerking: RCW)

Bron: www.sinarharapan.co.id en www.kompas.com / Vertaling: Roderick C. Wahr
Fotos: Remco Fortgens en Jennifer Munger

 


© 2004 by Roderick. All rights reserved.write comments to: